Als weinig pragmatisch maar overijverig student, studeerde ik Ein deutsches Requiem geheel in toen ik als 20-jarige sopraan voor het eerst gevraagd werd als solist voor dat werk. Wat werd ik gegrepen door dit stuk! Nog steeds ken ik het helemaal uit m’n hoofd. Het menselijke requiem –zoals het ook wel genoemd wordt– heeft me veel moois gebracht. Ik denk zelfs dat het me de muzikale diepgang heeft opgeleverd waar ik van jongs af aan naar verlangde…
Tranen
Toen ik dit Requiem eens als koorzanger binnen een groot samengesteld ensemble onder leiding van Jaap van Zweden in het Koninklijk Concertgebouw zong, heeft vooral de aria ‘Ihr habt nun Traurigkeit’ zich in mijn lijf en ziel verankerd. De opstelling was zo dat solisten tussen de koorzangers in stonden en ik had de eer om naast soliste Christiane Oelze te staan. Ik voelde me wat ziek, maar mijn eerste keer Concertgebouw wilde ik natuurlijk niet missen. Christiane zong de aria zo mooi en intens dat ik m’n tranen niet kon tegenhouden. De rest van het concert heeft zij zittend steeds alle moeilijke frases met me meegezongen en af en toe m’n hand vastgehouden. Het klinkt wellicht wat zoet, maar ik voelde alleen maar dat goede muziek altijd een magische verbinding met ons mensen zoekt en vindt.
Verbindende deel
Die enige sopraanaria in Ein deutsches Requiem vraagt enorm veel inleving maar ook concentratie van de zangeres. Het is mijns inziens het verbindende deel. Niet alleen verbindend met de andere zes delen, maar ook door nood en relativering te beschrijven, het menselijke en het Goddelijke, tranen en troost… Toen ik een tijdje terug dit werk met Patrick van der Linden en het Zeeuws Vocaal Ensemble mocht uitvoeren, heeft hij met zichzelf en het koor een kring gevormd om mij heen. Daardoor ontstond weer die magische en ontroerende muzikale verbinding. Dat zal ik nooit vergeten…
Troost en verbinding
Hoewel ik de aria zeer vaak gezongen heb, neem ik het nooit licht op. Ik voel me erg verantwoordelijk en wil graag de troost vertolken en overbrengen die Brahms zo prachtig gecomponeerd heeft en daarmee steeds weer verbinding met andere uitvoerenden en publiek vinden. Uiteraard verheug ik me zeer op het concert met Canticum Amicorum, de beide Wouters, Daniël en Patrick en wil u, mede namens hen, van harte uitnodigen dit ongetwijfeld prachtige concert bij te wonen op 13 mei aanstaande te Papendrecht.