Deze keer stellen we Sandra aan u voor, alt bij Canticum.
Hoe en wanneer ben je bij Canticum terecht gekomen?
Sinds februari 2014 ben ik op Canticum gekomen. Zingen is iets dat ik al mijn hele leven doe. Mijn hele familie zong en zingt nog altijd en overal. Mijn moeder zat vroeger achter een traporgel en wij zongen mee. Bijna niemand van ons kon noten lezen, een paar mensen speelden vanuit Klavarskribo. Totdat mijn ouders vonden dat ik naast het kinderkoor ook nog op blokfluitles moest en daar leerde ik noten lezen. Dat blokfluiten heb ik ruim 15 jaar volgehouden; er kwam een heel rijtje fluiten bij en vooral van de sonates van Telemann en van Italiaanse barokmuziek heb ik genoten. Eenmaal op de Pabo leerde ik meer klassiek vocale muziek kennen. Na de Pabo zong ik op een gemengd koor en incidenteel Cantates bij de Driestar. Omdat mijn hart toch wel bleef trekken naar het klassiekere werk en ik ook wel van wat uitdaging hield, ben ik op zoek gegaan en heb ik de website van Canticum gevonden.
Wat spreekt je aan in het koor?
Het pittige studietempo, de focus op kwaliteit, en veel prachtige teksten die mijn hart raken. Als ik op koor ben, vergeet ik alles om me heen en ben ik echt alleen met zingen bezig. In het begin vond ik het spannend; inmiddels merk ik, dat ik ook ruimte krijg om te leren en dat ik mag zijn wie ik ben.
Wat doe je in het dagelijks leven?
Allereerst ben ik moeder van een prachtige tweeling van 11 en echtgenoot van Jan Peter. Verder ben ik leerkracht van groep 5 en tevens intern begeleider. Naast lesgeven voer ik veel gesprekken met mensen en hou ik me bezig met thema’s als hoogbegaafdheid, groepsdynamica, gedrag, etc. Natuurlijk geef ik ook met veel plezier muziekles.
Geen dag zonder Bach?
In de lijdenstijd wel, zeker nu ik de Matthäus Passion weer aan het instuderen ben. Bach blijft geweldig. Toch zijn er meer goede componisten dan Bach alleen en is mijn smaak breder. Wat mij bij Bach heel sterk aanspreekt is het Soli Deo Gloria. Behalve muzikaal gezien is hij juist daarin uniek.
Wat is je in de jaren dat je lid bent bijgebleven?
Oei…er is zoveel moois voorbij gekomen… Laat ik eerst iets luchtigs noemen: Muzikale Scherts, waarbij we veel gelachen hebben en over onze eigen schaduw heen moesten springen qua stijl. Maar wat op mij een onuitwisbare indruk heeft gemaakt is ‘Ein Deutsches Requiem’ van Brahms. Ongelooflijk diep, troostrijk, hoopvol en muzikaal dramatisch mooi. Echt een hoogtepunt.
Verder vind ik het bijzonder hoeveel ik in vier jaar tijd van Patrick heb geleerd. Hij gaat voor kwaliteit, weet je te motiveren en heeft allerlei manieren, beelden en uitdrukkingen om de juiste klanken uit onze monden tevoorschijn te toveren en is ook nog gewoon gezellig. En tijdens een concert krijgt hij het voor elkaar dat je echt alles geeft wat je hebt. Petje af…