Dicht bij de basis
Sinds enige jaren maak ik deel uit van een kamerkoor, dat zich richt op met name klassieke muziek, grotendeels met een Bijbelse basis. Die jaren hebben me veel plezier en energie gegeven. De muziek zorgt voor ontspanning, voor een afleiding van de dagelijkse beslommeringen, of beter gezegd, van de dagelijkse strijd om veiligheid, welzijn, welvaart of zelfs status. De muziek verbroedert en verbindt onze koorleden; en bij het uitvoeren ervaren wij allen hoe mooi de gecomponeerde muziek is.
Maar nu, juist nu, bedenk ik mij ineens en des te meer een nog belangrijke element in het zingen van muziek van onze bekende meestercomponisten, waarbij ik er een aantal in willekeurige volgorde noem : Bach, Brahms, Beethoven, Mendelssohn, Haydn, Buxtehude. Ik zal uitleggen wat ik bedoel.
Muziekstijlen en discussie
De jaren vanaf mijn jeugd tot nu staan bol van ontwikkelingen binnen de geestelijke muziek. De komst en het gebruik van opwekkingsliederen, de aantrekkingskracht van gospelmuziek en niet te vergeten de allesbehalve relevante discussie over het (iso-)ritmisch zingen in de kerk zijn hier prachtige voorbeelden van. De vraag is echter, of het nu gaat om de uitvoeringswijze van de muziek en de teksten. Gaat het niet veel meer om de teksten zelf, gefundeerd op het tot nu toe nog steeds meest uitgebrachte Boek in de wereld ?
Ik ben nu niet van plan om allerlei oordelende uitspraken te doen over de diverse muziekstijlen, die ik al noemde. Waar het me wel om gaat is dit: als het nu zo is, dat we proberen zo dicht mogelijk bij de waarheid van het Woord te willen blijven, hoe kan het dan zo zijn, dat relatief weinig mensen de klassieke muziek van bijvoorbeeld Brahms kennen? Want als je ziet dat teksten in bijvoorbeeld Ein Deutsches Requiem volledig en letterlijk uit de Bijbel zijn overgenomen, zou dit muziekwerk dan niet veel meer bekend en gehoord moeten worden?
Inhoud!
En dan heb ik het nog niet over de vaardigheid van componisten, die alle muzikale mogelijkheden gebruiken om die teksten de juiste nadruk en uitleg te geven. Ritmiek, harmonie en volume; als je je daar verder in verdiept, dan is de wereld van de klassieke muziek pas echt een kunst apart. Niet om de kunst zelf, maar om de inhoud!
Beste lezer , neem eens de moeite! Ga er eens voor zitten en bekijk eens wat informatie over Ein Deutsches Requiem. En als u dat gedaan hebt, reserveer dan eens 13 mei in uw agenda om aan den lijve te ondervinden wat deze muziek kan doen. U zult versteld staan.
Johan van Buuren, voorzitter