De zeggingskracht van Bijbelwoorden
Ik denk dat ik een jaar of 14 ben geweest, toen ik een cd met een oude opname van Ein deutsches Requiem met Von Karajan met de Wiener Singverein en het Berliner Philharmoniker in een rek van een muziekwinkel zag liggen. Ik heb hem grijs gedraaid. Ik was toen al weg van Brahms solistische pianowerken, zijn pianoconcerten en symfonieën. Stijlvolle dramatiek.
Grote contrasten
Bij Ein deutsches Requiem kwam daar de zeggingskracht van die Bijbelwoorden bij, die toen al een gevoelige snaar bij mij raakten. Vooral het tweede deel: de overgang van – en het contrast tussen – de doodse, diep trieste sarabande ‘Denn alles Fleisch, es ist wie Gras… verdorret’, ‘Aber! Des Herrn Wort bleibet in Ewigkeit’, en dan de fuga van de ‘Erlöseten des Herrn’.
Intieme compositie
De pianoversie is mijns inziens geen bleek aftreksel van het origineel maar een zelfstandige, meer intieme compositie. Natuurlijk is de tekst en het koor prominenter, maar de fraai geschreven pianoversie nodigt en daagt genoeg uit tot zeer orkestraal pianospel. Wouter Harbers en ik oefenen ook samen. Ik heb inmiddels al geruime ervaring met dit stuk opgebouwd (en ook samen met Wouter Harbers).
Ik zie er naar uit om dit werk samen met Canticum Amicorum uit te mogen voeren!